15.12.10


korek
znów odkręcam
termos


10 komentarzy:

  1. I od razu robi się cieplej :) Ja bym nawet skonkretyzowała zawartość termosu:

    korek
    z otwartego termosu
    zapachniało kawą

    Iwona

    OdpowiedzUsuń
  2. haiku bardzo na czasie :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Dzięki za komentarze :-)

    Iwonka,
    jeśli chodzi o konkret, to chętnie widziałabym tu trzeźwego alkoholika ;-)),
    ale Twoja wersja też udana.

    Wasze zdrowie!
    Magda :-))

    OdpowiedzUsuń
  4. przypomniał mi się chiński termos:)

    Haiku dalej mi się bardzo podoba, nawet bez kontekstu drogowego:))

    A.

    OdpowiedzUsuń
  5. Już się pogubiłem co i gdzie mnie zainspirowało ;D

    w drodze do domu
    z termosu mgiełka kawy —
    szepczę zaklęcie

    Ciekawe czy widać skojarzenie?

    Pozdrawiam,
    Adam

    OdpowiedzUsuń
  6. Tak:))

    Wielki Dżinie Z Chińskiego Termosu prznieś mnie do domu!

    A.

    OdpowiedzUsuń
  7. Madzik,
    jak ja kocham takie sytuacje - cztery słowa, a można z nich wysnuć całą historię. I to wbrew niezbyt sprzyjającym okolicznościom przyrody - historię pozytywną, mówiącą: "a właśnie, że się nie dam!".
    Super haiku.

    Pozdrowienia.

    OdpowiedzUsuń
  8. Chiński termos to był luksus!
    Pamiętam jak się gimnastykowałam żeby nalać herbatę ze zwykłego, bo przed nami siedzieli zagraniczni ludzie z chińskim termosem. O rany! jaki on był śliczny! A nasz obśrupany i z pokruszonym korkiem.
    W końcu przestałam fisiować i z gracją nalewałam herbatę, proponując nawet Państwu. Jak to dobrze, że nie chcieli. Uśmiechaliśmy się do siebie bardzo elegancko.

    Przy okazji jeszcze jedno wspomnienie. Czekając na prom, my, posiadacze auta pt. syrena 104, (średniej klasy wóz europejski, przede wszystkim ze względu na opływowe kształty - wiad. z radia) przykuliśmy wzrok do mercedesa z niemieckimi tablicami, wyścielonego skórą w kolorze ecru. Co ciekawsze, ONI też przykuli wzrok do naszego wozu, wyścielonego - hahaha! - kocami. :-)).
    Najwięcej wtedy skorzystał nasz mały synek, bo dostał paczkę gum do żucia więc oczka mu się zaświeciły do kolorowych papierków.

    :D))

    OdpowiedzUsuń
  9. Cha, cha, cha! Widać Adamie!
    I Agnieszkę widać - cha, cha, cha! A szczególnie
    Wielki Gin jest widoczny ;-))

    No, nareszcie rozmasowałam sobie wątrobę.
    Dzięki za zabawę, za śmiech!

    ((:D))

    OdpowiedzUsuń
  10. Aniu,
    tak, właśnie tak! Historia nawet okazuje się prawdziwą. Dziękuję, że zobaczyłaś "właśnie, że się nie dam!" Optymizm i wiarę i... nadzieję.

    :-)

    OdpowiedzUsuń