15.10.13


cichnący wiatr
stary staw
nieruchomieje



4 komentarze:

  1. Przymykam oczy i widzę jak stary staw "wygładza zmarszczki". :)

    Pozdrawiam,
    Adam oczekujący na uciszenie się życiowego wiatru.

    OdpowiedzUsuń
  2. Zaskoczyłeś mnie interpretacją, która jest możliwa :-).
    Ale czy naprawdę chciałbyś znieruchomieć? ;-)
    Przymknij jeszcze raz oczy.

    Żartuję oczywiście. Rozumiem o co Ci chodzi. Dziękuję. :-)

    Magda
    znad bardzo starego stawu.

    P.S.
    Adamie, życzę Ci bezwietrznej jesieni. Sobie zresztą też.

    OdpowiedzUsuń
  3. Pięknie uchwycone dwa elementy synchronizacji natury.Opadająca fala przestrzennej ciszy jeśli jeszcze drga to jej wyczuwalność stopniowo wygasa.Nie gaśnie jednak wzrokowa percepcja znieruchomienia stawu i czytelna tego faktu przyczyna.Rodzi się nowa jakość - wartość polegająca na spostrzeżeniu - uwadze że delikatnością wiatru jego atmosferycznym ustępstwem można bezpośrednio wpłynąć na statyczny stan starego stawu.Nie jest to zjawisko incydentalne ma ono swoją powtarzalność.Życzę więc tobie jak największej ilości takich świadectw.

    pozdrawiam S.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To był leśny staw.
      Kiedy wychodziłam z domu wiał silny wiatr. Spadały żołędzie, drobne gałęzie i liście. Rzęsa i liście grążeli rozsuwały się. Przybrzeżna trzcina zanurzała się i podnosiła. Drzewa falowały w wodzie.
      Z zatoczki raz po raz podrywały się z furkotem dzikie kaczki.
      Siedziałam tam dosyć długo i robiłam zdjęcia. Wiatr wyciszał się i jakby ktoś w to miejsce powoli wylewał beton. Opadała cisza, jak to ładnie nazwałeś. Niesamowite wrażenie.

      Porównując to zjawisko np. ze starością człowieka można odnaleźć obraz metaforyczny, o którym
      wspominał Adam w troszeczkę innym kontekście.

      Można by rzec, że życie starego stawu zależało od wiatru.
      Tak sobie wtedy pomyślałam.

      Dziękuję Sebastianie,
      Magda :-)


      Usuń